Toen ik ze zag hangen, op zolder van een psychiatrische instelling, twijfelde ik. Het beige oude linnen verplaatste mij naar in de jaren vijftig. De touwtjes verraadden dat er knopen in gelegd konden worden. Iemand of ikzelf kon er in worden vastgebonden. Om de buik of om de nek of om de voeten. Ik nam de vier objecten mee naar huis, waar ik ze herstelde en vervormde.Paule Buschop heeft een performance gecreëerd waarin ze zich heeft laten leiden door de vorm van de objecten. Haar ervaring gefixeerd en geïsoleerd te worden in een psychiatrische omgeving nam zij mee in haar dans. Van voeten in de lucht uit verveling naar een vrij rond draaien in het omsluitende object.
Aan de objecten en de performance werd een geur toegevoegd door een zelfgecreëerde geurcompositie. Het parfum is een combinatie van een stoffige, vochtige, mossige geur van oud textiel en donkere zolder gecombineerd met een klassieke chypre-basis die inspiratie haalt uit naoorlogse vrouwenparfums.
Vier keer dood
When I saw them hanging, in the attic of a mental institution, I hesitated. The beige old linen transported me to the 1950s. The strings indicated that knots could be tied in them. Someone or myself could be tied into it. Around the belly or around the neck or around the feet. I took the four objects home, where I repaired and reshaped them. Paule Buschop created a performance in which she was guided by the shape of the objects. She incorporated her experience of being fixated and isolated in a psychiatric environment into her dance. From feet in the air out of boredom to spinning freely in the restraining object.
A scent was added to the objects and the performance through a self-created scent composition. The perfume is a combination of a dusty, damp, mossy scent of old textiles and dark attic combined with a classic chypre base that takes inspiration from post-war women's perfumes.
